Je komt van school. Blij met je diplomering na jarenlange studies en begeeft je op de arbeidsmarkt. Wow, je dacht dat je wist wat je wilde maar vindt maar eens de baan die bij jou past. Nou ja, dan maar gewoon ergens aan de bak. En dat lukt je! Trots op het feit dat je snel een baan hebt gevonden ga je enthousiast aan de slag. Dat enthousiasme valt jouw collega’s op en je hebt erg naar je zin.

Je solliciteert na een tijdje nog eens op een andere baan, waar je op wordt gewezen door je leidinggevende, in hetzelfde bedrijf en je wordt aangenomen, weer blij!
Maar na een tijdje begint het toch te kriebelen. Iedereen zegt dat je meer kan dus je gaat jezelf profileren en kijkt eens om je heen. En ja hoor, je moet ervoor verhuizen, maar je krijgt een baan met meer salaris, meer verantwoordelijkheden en een leasebak. Gefeliciteerd!

Na 2 jaar wordt je gevraagd of je geen manager wilt worden. Er komt namelijk een vacature vrij en jij voelt je uiteraard zeer vereerd dat je wordt gevraagd. Jij hebt het helemaal krijg je te horen dus je voelt je vanzelfsprekend zeer vereerd. Je solliciteert en wordt natuurlijk aangenomen. Nog meer salaris, verantwoordelijkheid voor een afdeling en een nog iets duurdere leasebak. Super trots pas je op social media je profielen aan en wordt door iedereen gefeliciteerd.

Maar dan: je zit van ’s ochtends vroeg tot ’s avonds laat achter je pc. De planning loopt achter, je hebt personeel dat uitvalt, de sfeer verslechterd en de budgetbeheerder maant je om te bezuinigen. Je ziet je partner en je kinderen alleen in het weekend, als je tijd hebt tenminste. Je moet immers tegenwoordig naar seminars, golftoernooien en beurzen. De management rapportages moeten ook nog af, dus dan maar vast op zondagmiddag thuis maar vast een opzet maken. Je hebt het gevoel dat je constant achter de feiten aanloopt en het enthousiasme over deze fantastische baan is inmiddels ver te zoeken. Regelmatig denk je terug aan de tijd dat je op de afdeling zelf nog uitvoerend medewerker was, de goede oude tijd!
Maar je hebt nu status, veel mensen kijken naar je op, een goed salaris, inmiddels een mooi vrijstaand huis en een mooie auto, 2 zelfs……maar doe je nog wel wat je leuk vindt?

Deze manager is manager geworden omdat hij door iedereen werd aangespoord steeds te solliciteren. Daarbij heeft hij niet naar zichzelf geluisterd maar geleund op de aansporingen van anderen, de financiële vooruitzichten en de status. Daarbij is hij vergeten te luisteren naar zichzelf.
Deze successtory is universeel en zeker niet alleen van toepassing op managers! Luister naar anderen, vrienden, collega’s en je partner, en negeer vooral je eigen gevoel niet!
Ik wens alle net afgestudeerden een prachtige carrière waarbij ik hen gun dat ze dat gaan doen waar hun hart ligt. Volg je gevoel, verken constant je eigen talent en streef je ambitie na. Hou dat voor ogen en het gaat je lukken!

Gefeliciteerd met je diploma en geniet van de zomervakantie!