Certificaten, diploma’s, keurmerken……….. Belangrijk, noodzakelijk of slechts een papieren bewijsstuk dat je een bepaalde theorie beheerst? Moet het niet gaan over talenten, kwaliteiten, vaardigheden, competenties en plezier en passie?!

De afgelopen dagen heb ik weer prachtige gesprekken gevoerd.

De aanleiding was mijn aanbod om geheel vrijblijvend een uur samen te sparren over de loopbaan. Een gesprek over wat mensen nou echt leuk vinden, waar ze energie van krijgen en waar ze van dromen.

Zo ben ik een aantal weken geleden benaderd door een alleenstaande moeder die vol passie in de ouderenzorg werkt, voor haar kinderen zorgt, er altijd voor iedereen wil zijn, maar zichzelf voorbij is gelopen. Ze is zichzelf kwijtgeraakt.

Inmiddels een paar gesprekken verder kwam ze tot de conclusie dat we het bijna niet hebben over een andere baan, welke functie ze wil, maar dat het over haar is gegaan. Over wie ze in haar hart is, waar haar passie ligt, wat haar talenten zijn en waar zij energie van krijgt. Tegelijkertijd hebben we ook duidelijk gekregen waar ze op leegloopt, waar haar energie weglekt Die blik in de spiegel was confronterend en tegelijk noodzakelijk. De spiegel, in tegenstelling tot die in sprookjes, laat de waarheid zien en die is waardevol. Het vraagt om lef om echt naar jezelf te kijken en dat is haar gelukt. Hiermee is het proces nog niet afgelopen uiteraard maar de fundering om verder op te gaan bouwen is gestort.

Natuurlijk is het belangrijk dat zij kan bewijzen dat ze over de nodige theoretische kwalificaties beschikt om überhaupt in de zorg aan het werk te mogen. Tegelijkertijd is haar werk puur praktisch uitvoerend. Ze werkt met mensen, voor mensen, is flexibel en moet toch de protocollen naleven, constant schakelen. Echt contact leggen en omgaan met de soms hele heftige emoties, zeker in deze tijd, dat is wie ze is, dat is wat zij brengt, dat is waar haar passie ligt en juist dat staat niet op haar diploma! Dat vraagt om een groot talent!

Helaas hangt onze samenleving erg aan papieren bewijsstukken van met goed gevolg afgeronde opleidingen terwijl het volgens mij meer moet gaan over talenten en bijbehorende competenties.

Ik vind het belangrijk als ik met mensen praat over hun loopbaan om ze verder te laten kijken dan een baan alleen. De insteek is vaak het vraagstuk over hun baan, en om duidelijk te krijgen waar iemand blijvend gelukkig van wordt is een baan maar een klein onderdeel. Het gaat om het grotere plaatje. Als er maar voldoende zaken zijn waar je energie van krijgt, waar je je passie kwijt kunt en je ambities kunt realiseren is het accepteren van minder leuke dingen geen probleem meer. Alsof je alleen van een leuke baan gelukkig wordt! Een minder leuke baan kan ook acceptabel zijn. Denk daar maar eens over na!

Geen loopbaanplanning maar LIFE-planning.

Daar maken de Talentiers van Talentum et Gloria duurzaam het verschil!